Καζίνο...

Όχι ρουαγιάλ, απλά Καζίνο! Είχα χρόνια και ζαμάνια, μη σου πω, να πάω σε τέτοιο μέρος. Την τελευταία φορά που είχα πάει, έψαχνα λεφτά για το πλοίο, διότι βρισκόμουν σε νησί και η χαρτοπαιξία (ως βασική αρρώστια) φωλιάζει μέσα σου και σε τρώει η σκέψη του..ΑΝ...!!! Αν τελικά δεν είχαμε παίξει τόσα λεφτά, ε τότε σίγουρα θα είχαμε λεφτά ακόμα και για έναν καφέ στο πλοίο!!!!!!

Ευτυχώς, πια μεγάλωσα (ελάχιστα!) και η επίσκεψη μου σε ένα τέτοιο μέρος, μόνο επικοδομητική αποδειχτηκε.Έπειτα απο μια μεγάλη βόλτα σε όλο το Καζίνο, άρχισα να έχω παιδικές απορίες! Ποιός το έχει το Καζίνο; Πόσες ώρες δουλεύει αυτός; Πώς εκπαιδεύονται οι γκρουπιέρηδες; Αυτοί που είναι απο πάνω τους γιατί τους κοιτάζουν επίμονα; Ευτυχώς είχα στο πλάι μου εσένα και μου εξήγησες όλα όσα σκεφτόμουν και αναρωτιόμουν...τουλάχιστον όσα εξέφρασα!

Τριγυρνώντας λοιπόν και παρατηρώντας, αυτό που σίγουρα ήταν απο την πρώτη στιγμή εμφανές, ήταν πως οι επισκέπτες- θαμώνες- πελάτες, είχαν μέσο όρο ηλικίας, τα 60. Ναι ναι, καλά διάβασες! Τα 60...και έρχομαι εδώ εγώ και σου λέω την πρώτη κρυφή μου σκέψη....άραγε σου περισσεύουν ή παίρνεις ρε φουκαρά τη σύνταξη και την ρισκάρεις???...μετά απο συνεχόμενες τέτοιες σκέψεις, έφτασα να απορώ για όλους αυτούς τους ανθρώπους, που οι περισσότεροι γνωρίζονται , αλλά που οι περισσότεροι έχουν έρθει μόνοι και μόνοι έπιναν τα ποτά τους και μόνοι κάπνιζαν μανιωδώς το τσιγάρο τους, λες και θα τους φέρει αναλαμπή αριθμών ή τύχης η ρουφηξιά και μόνοι τριγυρνούσαν στο χώρο....ένας μάλιστα μου θύμισε εκείνο το Γκόλουμ, το θυμάσαι???...

εκείνο που έλεγε "My precious" και κρατούσε στο χέρι αντί ενός χρυσού απίθανου δαχτυλιδιού, τα κερδισμένα λέφτά σε μάρκες.

Το ήξερες ότι σε κανένα Καζίνο δε θα βρεις ρολόι??...για να χάνεις φυσικά το χρόνο...
Ότι πάντα υπάρχουν έντονα φώτα....ώστε να μη νυστάζεις και βαρεθείς...

Τελικά, αυτά δεν είναι αθλήματα για μένα, μόνο έξοδα και στεναχώρια μπορούν να μου φέρουν...