Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Άρχισαν τα όργανα...ή μήπως όχι??

Και αφορμή μου έδωσε ο Άκης...ναι αυτός, με τα καμμώματα του και τα πανάκριβα του γούστα. Η κυρία του κυρίου, πολύ τυχερή σου λένε, 4.000 ευρώ κοστολόγισε ένα συμπαθέστατο site τον κατά το ήμισυ ρουχισμό της, όταν παρουσιάστηκε χθες στα δικαστήρια. Και κάπου εκεί μου έρχεται μια λύπη, γιατί αυτή η κυρία, δεν έχει μάθει να ντύνεται με 10 ευρώ...ή μήπως δε θα χρειαστεί ποτέ??

Ενώ καθόμουν και όπως κατάλαβες δουλειά (πολύ) δεν είχα, μου ήρθε μια αναλαμπή...rewind κάποια χρόνια πίσω, που ήταν παχές οι μύγες και οι μισθοί ήταν κανονικοί (για τότε...μην παίρνεις τόσο αέρα)!

Κάπου ....στο τότε...που ήμουν πλάϊ σου (και χρειάζεσαι ιδιαίτερη αφιέρωση εσύ...) και τρέχαμε να μαζέψουμε τα ψωροχιλιάρικα (όπως συνηθίζαμε να λέμε), καθόσουν στην τεράστια γραφειάρα σου και κάπνιζες εκείνο το  πουρο με τόση ευλάβεια και τόση ηρεμία..."τηλεφώνησε σε εκείνον" μου έλεγες και "θα μας δώσει 5.000 ευρώ" για μια guest εμφάνιση..και "πάρε αυτόν και ζήτα 15.000 ευρώ και αν κάνει ότι δε στα δίνει, σφύρα του τίποτα μην τον πάρω εγώ"....μου ξανάλεγες. Και εγώ έρχομαι τώρα και σε ρωτάω (όχι με τα μάτια δακρυσμένα)...αλλά με απορία.....τι τα έκανες αυτά τα λεφτά???και που τα είχαν αυτοί και στα έδιναν???...φτού σου και σενα και μενα, γιατί απο αυτόν/αυτήν που μένει δίπλα σου/μου τα πήραμε, αλλά εγώ η κακομοίρα, ένα μισθό έπαιρνα απο όλα αυτά και συμμετείχα απλά σαν δεξι σου χέρι...ενώ εσύ είχες το δεξί χέρι και σε αντίθεση με μένα , εσύ μένεις στα ΒΠ. Και που κολλάει ο Άκης αναρωτιέσαι εεε??

"Θα κάνουμε δεξίωση, την Παρασκευή"...μια χαρά ρε φίλε...και ποιους θα καλέσουμε?? "πάρε τη λίστα των πολτικών"....ωχ αμάν...και ήχησαν τα όργανα...και να το catering και να οι "γλάστρες"...(θα θελες να ήμουν και εγώ γλάστρα Ανακαθιζόμενη...αλλά ουφ με γλύτωσαν τα κιλά μου) και να σου οι πολιτικάρες μας...να και τα Black τα Johnie και τα πανάκριβα κρασιά...και όλη η Σάρα και η Μάρα απο την αφρόκρεμα ήρθε να γιορτάσουμε τί????μια δεξίωση...όχι πως με ένοιαξε και πολύ τότε..αλλά να, τα σκέφτομαι τώρα, θυμάμαι τα τρελά ποσά και αμφιβάλλω για την εξυπνάδα μου (μην κάνεις μορφασμούς), πως μου γλυτώσαν τόσα λεφτά...εγώ γιατί δεν έφαγα ρεεεεεεε....

Και ο Άκης κολλάει παντού, είναι σαν τον μύθο, άσε που πιστεύω (άσχετο) πως σύντομα θα βγουν και ανέκδοτα με τον Άκη και τον Τσακ ...διότι εκεί σε εκείνη τη δεξίωση, οι "φίλοι" μας τα ζώα, οι πολιτικοί, έτρωγαν με χρυσά κουτάλια (τότε νομίζω έγινε και η πρώτη αγορά στην Αρεοπαγίτου απο τον έκπτωτο...) και τώρα ξανα-ζητούν εμπιστοσύνη. Και κάπου εδώ κολλάει ο φίλος μου ο Μιχάλης, που θέλει να φάει τους γηραιότερους που μυαλό δε βάζουν και που βλέπει τον Άκη με γουρλωμένα μάτια και κατεβάζει Χριστο-Παναγίες...και πόσο να τον ηρεμήσεις???πόσο να του πείς κάνε υπομονή...όλοι θα έρθουμε στη θέση του άνεργου??

Όσο λοιπόν ηχουν οι καμπάνες κάνε ότι θέλεις...όταν θα δεις εκείνο το διαφανές κουτάκι,,,θυμήσου σε παρακαλώ, τον Άκη, τη δεξίωση και όλα όσα σου έρχονται στην πιο πρόσφατη μνήμη σου και απόρησε με τον εαυτό σου και θαύμασε την εγκράτεια σου βρε αδερφέ...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σε ευχαριστώ που με διαβάζεις..