10 Δεκεμβρίου 2012

10 Δεκεμβρίου 2012

Άνοιξα τα μάτια μου με ένα ωραίο συναίσθημα. Φώς μπαίνει από το παράθυρο, ω ναι…. έχει ήλιο. Λίγο κρυώνω, ας βάλω γρήγορα μια ζακέτα. Κοιτάζω τον καθρέφτη… λες σήμερα να είναι η τυχερή μου μέρα, πέρασε μια γρήγορη σκέψη από το μυαλό μου. Ντύνομαι, ωχ η ώρα πέρασε, άραγε μπορώ να φάω ή να πιω κάτι, αμαν, ξέχασα να ρωτήσω, τώρα ποιον να ρωτήσω… έτσι όπως τα έκανα που δε λέω τίποτα σε κανέναν καλά να πάθω. Ξανακοιτάζω το ρολόι… άντε κάνε λίγο πιο γρήγορα μωρέ!!

-«Ναι ναι καλημέρα. Όλα καλά. Εδώ ετοιμάζομαι να πάω μια βόλτα… ε να περπατήσω μωρέ, ξέρεις. Δε ξέρω τι θα φτιάξω… θα σε πάρω μετά», …αμάν και αυτός τώρα που βιάζομαι με πήρε τηλέφωνο;; Με μύρισε;;;

Κάτσε μέχρι να έρθει το ασανσέρ, θα προλάβω να κλειδώσω και να βάλω τα παπούτσια μου;… μα γιατί πάντα το κάνω αυτό; Πάντα να διαγωνίζομαι με τον εαυτό μου;; Πόσο χαζή πια;;;

Τελικά έχει λίγο περισσότερο κρύο. Καλά που σκέφτηκα να βάλω αυτό το κασκόλ. Η φόρμα μου είναι λίγο μεγάλη; Με ενοχλούν τα αθλητικά, μήπως να πάρω καινούργια;

Αμάνννννννν…έχει παρκάρει το αυτοκίνητο του πίσω από το δικό μου. Αμάν ρε αγάπη μου βαλτός είσαι και εσύ; αμαν…τώρα πως θα φύγω; Είναι δυνατόν να μου συμβαίνει αυτό τώρα;;; Σκέψου γρήγορα λύση. Κλειδιά δεν έχω…άρα ξανά επάνω να βρεις άλλη λύση.

Σίγουρα στον Χρυσό Οδηγό θα βρω. Ναι ναι βρήκα.

-«Μπορώ να έρθω τώρα; Α τέλεια. Έρχομαι αμέσως!»… ευτυχώς είναι κοντά. Άντε πάλι κάτω.

Σχεδόν τρέχω, δεν περπατάω, τελικά τόσο κρύο έχει αλλά εγώ ζεσταίνομαι. Πώς γίνεται; Απορώ! Τέλεια, μόνο 15 λεπτά μου πήρε…χαχαχαχα..αν είχα άλλη δουλειά να κάνω, δε θα έφτανα ούτε σε 30..αλλά τι συγκρίνω..;;

-« Σας ευχαριστώ. Θα με πάρετε πότε; Αααα… σήμερα, μάλλον, ναι τέλεια. Σας ευχαριστώ και πάλι. Θα σας ξαναδώ».

Πάλι στο κρύο, τώρα κρυώνω, μα να  τρέχω για να έρθω, μα ποια είμαι. Τελικά, τίποτα δεν ήταν. Έχει παγώσει η μύτη μου; Ναι έχει παγώσει. Πάλι τρέχει η μύτη μου. Πότε θα μου φύγει αυτό το κρύωμα; Με έπρηξε, πάρε και πάρε φάρμακο. Δε θέλω ρε παιδί μου φάρμακο. Θα μου περάσει. Καλά που είπα ψέματα πως πήρα πολλά depon χθες. Καλά που δεν το έλεγξε. Με έχει τρελάνει και αυτή η μέση μου. Λες να έπαθα κανένα τράβηγμα στη γιόγκα; Θα τη βρίσω τη δασκάλα. Αυτή θα φταίει.

Χμ…. ανοιχτή είναι η εκκλησία. Ας ανάψω ένα κεράκι. Ειρωνεία… ποτέ δεν ήμουν θρήσκα και τώρα το θυμήθηκα. Εντάξει… κακό δεν είναι.  Αχ όλοι να είμαστε γεροί. Όλοι και να έρθουν όλα καλά.

Τίποτα δεν έχει η τηλεόραση. Μα τι έχει η μέση μου; Καλά που με πήρε η μαμά μου και μίλησα λιγάκι και ξεχάστηκα. Πώς πέρασε η ώρα; Σε λίγο θα έρθει και εκείνος από τη δουλειά.

Ας μαγειρέψω κάτι καλό.Μυρίζει όλο το σπίτι από το φαγητό.

-«Πολύ ωραίο το φαγητό. Φούσκωσα πάλι, έλα να κάτσουμε να σου πω τι έγινε σήμερα στη δουλειά».

«Ναι ναι ναι»…τι μου λέει; Δεν ακούω τίποτα. «Ναι ναι ναι»…πάλι χαζεύω.Ο κακομοίρης μου λέει τον πόνο του για τη δουλειά του και πάλι κάνω πως τον ακούω. Πονάει και αυτή η μέση μου…

Αμάν…ξέχασα το κινητό μου μέσα. Ωχ νομίζω το ακούω να χτυπάει. Τρέχα μήπως είναι αυτή. Ας κλείσω την πόρτα μην ακούγομαι.

-«Ναι, ναι, εγώ είμαι. Καλά εσείς; Τι; Βγήκαν; Και; Και τι σημαίνει αυτό; Είμαι; Είμαι έγκυος;;;;;; Αχ…σας σας ευχαριστώ τόσο πολύ. Ναι θα περάσω να πάρω τα αποτελέσματα.»

Χαιδεύω την κοιλιά μου…τώρα;;; Τώρα σταμάτα να κλαίς..πρέπει να του το πεις..Πρέπει να κάνω έκπληξη…αχ ήθελα να του κάνω έκπληξη…γιατί δεν πήγα να πάρω εκείνα τα παιδικά παπουτσάκια όταν τα θυμήθηκα προχθες;

-«Μα τι έγινε; Γιατί είσαι έτσι;»…

-«Να σου πω…κάποιος έρχεται…»

-«Ποιος καλέ;»

Χαιδεύω  πάλι την κοιλιά μου…και του δείχνω αυτήν την κίνηση με πιο πολλά δάκρυα…

10 Δεκεμβρίου 2013

Όπως κατάλαβες…έχει περάσει ένας χρόνος…και πλέον, αυτός που περιμέναμε....ήρθε. Μάλλον εκείνη η κάρτα προς τον Άη Βασίλη που  είχα γράψει εκείνα τα Χριστούγεννα, εισακούστηκε!!

Σου εύχομαι να έχεις την ίδια τύχη, ευτυχία..γιατί η ευτυχία δεν περιγράφεται ότι κι αν σου γράφω..ότι κι αν σου πω..δυο μάτια μας κοιτούν πια και η καρδιά και το μυαλό, ξεχνά ότι βάσανο ή έγνοια έχει.

Ο κόσμος είναι καλύτερος πια..