Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Αυτός ο χοντρός ασπρομάλλης με το σάκο.

Αυτός ο χοντρός ασπρομάλλης που λες τα κάνει όλα, αυτός και τα δώρα του που μου παίρνουν τα μυαλά. Δε σ' έχω ξεχάσει όλο αυτόν τον καιρό και συχνά πυκνά σε σκέφτομαι, αλλά όπως ξέρεις οι υποχρεώσεις μου, πλήθυναν!!

Συζητώντας με τον εαυτό μου σε μια στιγμή κάπου στα χαράματα ( μη σου κάνει εντύπωση, ούτε ότι συζητάω με τον εαυτό μου, ούτε ότι ήταν χαράματα), εκεί που είμαι στη φάση λίγο ξύπνια, λίγο κοιμισμένη και προσπαθώ με απίστευτη επιμονή να κλείσω όλα τα παράθυρα του μυαλού μου για να κάνει και αυτός ο έρμος ο εγκέφαλος ένα format, θυμήθηκα ότι αυτός ο χοντρός κυριούλης, αυτός με την άσπρη γενειάδα ντε, είναι καλός τελικά!

Νομίζω πρέπει να ήμουν πολύ μικρή, όταν έκανα την κοιμισμένη ένα βράδυ που είχαμε ρεβεγιόν στο σπίτι μας και τελικά, κρυφοκοιτώντας, βρήκα ότι αυτός ο χοντρός κυριούλης, είχε καστανή γενειάδα στη δική μου περίπτωση και δεν ήταν άλλος από τον μπαμπά μου. Από τότε, ντύθηκα αλλά και σκαρφάλωσα (ω ναι!) σε ένα μπαλκόνι, σαν άλλος Άγιος Βασίλης, για τον μικρό μου αδερφό. Πολύ πετυχημένη αμφίεση...λυπάμαι δεν κρατήσαμε φωτογραφικά ντοκουμέντα...όχι τίποτα άλλο, ο μικρός μου αδερφός, είχε δει και το έλκηθρο με αυτή την παιδική φαντασία που τον διακατείχε! Μετά απο τόσα χρόνια λοιπόν, πιστεύω πως υπάρχει κάπου εκεί μακριά αυτός ο Άγιος και πως αν του ζητήσεις με πολύ επιμονή το δώρο σου, θα στο φέρει...μπορεί όχι απο το τζάκι, αν δεν έχεις, αλλά απο την ψησταριά, όπως είχε πει ο μικρός Αλέξανδρος (παιδικός συνειρμός φωτιάς στο ένα, φωτιάς και στο άλλο).

Πέρσι λοιπόν, είχα φάει ένα κόλλημα, να στολίσω οπωσδήποτε νωρίτερα απο τον Δεκέμβριο. Ο καημένος ο έτερος Καππαδόκης, με βοήθησε είχε δεν είχε μιας και ...φαντάζομαι...δεν ήθελε να ακούει τη μουρμούρα μου. Ένα χρόνο πριν, σαν σήμερα, έγραψα και το γράμμα μου προς τον Άη Βασίλη. 

Μπορείς να φανταστείς ότι μου έφερε το δώρο μου ...;;;;;;



Συνεχίζεται...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σε ευχαριστώ που με διαβάζεις..