Και κλάμα η κυρία..

Πολύ κλάμα αλλά και πολύ γέλιο!Της ταίριαζε εκείνο το σλόγκαν ή τραγούδι (δε θυμάμαι ακριβώς τι είναι).."και πίνω μπύρες, πίνω μπύρε, πίνω μπύρες".
Καλοβαλμένη γυναίκα, σχεδόν όμορφη θα έλεγες κάτι όμως σε χάλαγε σε όλη την εικόνα.
Πωωωω..η μυρωδιά της μπύρας, την οποία είχε αρκετά καταναλώσει, ακόμα μου γυρίζει τ'άντερα..
Περίπου στην 4η μπύρα και κάπου ανάμεσα χωμένη σε ένα περιοδικό, άρχισε η ζωή της όλη..όπως είπε τουλάχιστον..!!

-"Δε μπορώ χωρίς αυτόν, δε μπορώ θα πεθάνω, να μη με ξαναπάρει τηλέφωνο και αν με πάρει εγώ δεν το σηκώνω, ή να το σηκώσω?"..μάλλον είχα σχηματίσει εκείνη τη ρυτίδα στο μέτωπο μου της απορίας, διότι την άκουγα να τα λέει, όμως δεν ήξερα για τι ακριβώς συζητούσε. Χαμογέλασα και την ρώτησα αν ήταν καλά. Φυσικά και δεν ήταν. Μόνο χικ δεν έκανε (εκείνον τον ήχο που κάνει ο μέθυσος στις παλιές ελληνικές ταινίες).

Την είχε παρατήσει ο καλός της, ή καλύτερα ο άχρηστος όπως τον αποκαλούσε.
Ας τα πάρω απο την αρχή της υπόθεσης που έχει και ζουμί..

Μάνα με δυο παιδιά, χωρισμένη, το ένα παιδί εκείνη, το άλλο ο πατέρας. Όλα καλά θα έλεγε ίσως κάποιος, όμως, μάνα χωρίς να έχει δει το παιδί της επί 5 χρόνια γίνεται??
Όπως και να έχει, δικαίωμα σε μια διαφορετική ζωή, σίγουρα έχει!

Προσωρινά άνεργη μου λέει και μένω μαζί του (ναι με τον άχρηστο εννοούσε). Έμενα και με το γιό της, που μεταξύ μας, αυτός την πλήρωνε (και κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού έκανε δυο δουλειές για να πληρώνει τα έξοδα τους). Έμενε μαζί του και όχι μένει, διότι ο "άχρηστος" δεν ήθελε να πάνε μαζί διακοπές.

-"Και γιατί να μη θέλει? Κατι κρύβει"....και εκεί αρχίσαμε να υποθέτουμε τι κρύβει, αλλά όπως κατάλαβα στη συνέχεια, όλα κάποτε εξηγούνται!

Η Μαρία λοιπόν, όπως κατάλαβες είχε κάποιες ας το πούμε ατυχίες στη ζωή της. Καλοβαλμένη, ούτε πολύ αδύνατη, ούτε παχιά, βλέμμα όμως γεμάτο πονηριά. Μου εξιστόρησε το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά εξ αποστάσεως (ντόϊνγκ, ακούστηκε ο ήχος μέσα στα αυτιά μου, μιας και εκ πεποιθήσεως θεωρώ αδιανόητο να υφίσταται τέτοιος τρόπος..όμως όποιος είναι εκτός χορού πολλά λέει), πως δε μπο΄ρεί να σταυρώσει δουλειά γιατί όλοι της ρίχνονται και πως ο καλός της, ενώ είναι 4 χρόνια μαζί του, την έχει πάει μόνο για σουβλάκια 2 φορές κάπου στα Καμίνια. Καλά είναι τα Καμίνια, αλλά πάρε βρε "άχρηστε" το κορίτσι στη θάλασσα μια βόλτα, σκέφτηκα και "ξανάκλεισα" το παράθυρο στις σκέψεις μου ώστε να ακούσω ανενόχλητη την ιστορία.

Οι μπύρες έγιναν 10 και εγώ είχα αρχίσει να αγχώνομαι. Είχε κοκκινίσει, είχε γίνει ένα με την κόκκινη κάσα της τζαμαρίας. Το κλάμα έρεε άφθονο..

Αυτό το σκηνικό, επαναλήφθηκε 2-3 φορές ακόμα. Την τέταρτη μέρα, ήρθε χαρούμενη.

-"Τον χώρισα και ησύχασα, φέρε 2 μπύρες", μου είπε και κόντεψα να πνιγώ με το ελάχιστο νερό που είχε μείνει στο ποτήρι, μιας και το υπόλοιπο περιεχόμενο μου είχε μόλις χυθεί στα ρούχα αφού τρόμαξα απο τις φωνές της.

Όντως τον είχε χωρίσει, όμως μετά την 6η μπυρα, το κλάμα ξανάρχισε. Και όσο να΄ναι τον λυπάσαι πιο πολύ τον άλλο όταν κλαίει, αλλά βρε κοριτσάκι μου (ο χαρακτηρισμός της ταίριαζε μιας και οι αντιδράσεις της μου θύμιζαν 15χρονη άμαθη παιδούλα), αντί να δεις πως θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος, κάθεσαι και μυξοκλαίς??

-"΄Καλά έκανα εγώ και το πήρα το σπίτι στο όνομα μου", μου λέει και γέλασε αναδύωντας και πάλι το υπέροχο άρψμα μπύρας απο το στομάχι της.

Ποιό σπίτι?
Χα..

Πριν 2 χρόνια είχε πάει βόλτα με μια φίλη της στο παζάρι του Πειραιά, εκεί τυχαία γνώρισε έναν παππού (δε γνωρίζω ακριβή ηλικία..)και λίγο-πολύ, τον διπλάρωσε. Δηλαδή, ήθελε και εκείνος μια "δίπλα" αφού όρμηξε και δάγκωσε τη λαμαρίνα. Η Μαρία, δεν έχασε την ευκαιρία (μην αναρωτιέσαι..) και έκανε τα γλυκά μάτια αλλά και τη νοσοκόμα (κατ' οίκον) στον Κο Δημήτρη (το θύμα..που καλά να πάθει και αυτός εδώ που τα λέμε). Σχέση 2 μηνών αλλά ο κύριος Δημήτρης κύριος με Κ κεφαλαίο, αφού όπως μου είπε δεν την είχε αγγίξει (α το δόλιο σκέφτηκα). Και να πάλι το κλάμα, στον κύριο Δημήτρη αυτή τη φορά, δεν είχε να πληρώσει ενοίκιο, δεν είχε σπίτι, δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι, μήπως να τη βοηθούσε? Ακόμα αναρωτιέσαι??

Σπίτι 3άρι της αγόρασε, στο όνομα της μόνο παρακαλώ.Βασικά τα λεφτά της έδωσε, εκείνη το αγόρασε, του έδειξε άλλο σπίτι ότι τάχα αγόρασε και άλλο πήρε και μόλις έπεσαν όλες οι υπογραφές για την ιδιοκτηρία, άρχισε το Μαράκι να το παίζει φάντασμα!! Ο κακόμοιρος ο παππούς ακόμα την ψάχνει..

Όσο για τον "άχρηστο", πάλι σε αυτόν γύρισε, μιας και απ' ότι κατάλαβα, σύντομα το σπίτι της θα αλλάξει ιδιοκτήτη..

Και φυσικά οι μπύρες και το κλάμα συνεχίζουν να ρέεουν άφθονα...