"Ζητείται κοπέλα για δακτυλογράφηση κειμένων με τυφλό σύστημα, από δικηγορικό γραφείο των Αθηνών. Οπωσδήποτε να ομιλεί αγγλικά και γαλλικά"..γιατί να μην πάω σκέφτηκα, μια δεύτερη δουλεία χρήσιμη είναι!
Κλείσαμε τηλεφωνικώς το ραντεβού μας ένα απογευματάκι, επιβεβαίωσα το ραντεβού 5 ώρες νωρίτερα (μη μας πουν και αντιεπαγγελματίες) και κατευθύνθηκα στον τόπο του "εγκλήματος".
Ανέβηκα 5 ορόφους με τα σκαλιά γιατί το ασανσέρ* έχρηζε επισκευής ...μην πω αντικατάστασης...ορθάνοιχτη η πόρτα και μια φωνή αρκετά βροντερή μου έπαιρνε τα αφτιά. Έκανα να μπω και αντίκρισα ένα χάος παντού, πεταμένα χαρτιά ακόμα και στον υποτιθέμενο καναπέ που υποδέχονταν τους επισκέπτες.
Η φωνή, ακόμα πιο βροντερή, φωνακλάς θα έλεγα καλύτερα, σταμάτησε για δευτερόλεπτα, τον είδα που με κοίταξε και μου έκανε νόημα να περάσω...όχου Παναγίτσα μου στο στόμα του λύκου οδεύω..
Μαλλί καρέ, ελαφρώς νωπό και λαδωμένο (ίσως υπήρχε θέμα με το μπάνιο),μούσια ελαφρώς ατημέλητα, κίτρινο πουκάμισο τσίτα φορεμένο, πιθανόν 2 νούμερα μικρότερο, γραβάτα τρικολόρε, με σχέδια δύσκολα ακόμα και στην όψη και φυσικά το all time classic ανεβασμένο παντελόνι μέχρι κάτω από το στήθος, με μια ζώνη τόσο λεπτή...όσο η μεσούλα του (μου περισσεύει η ειρωνεία όπως κατάλαβες).
Μιλούσε στο τηλέφωνο ο Χαράλαμπος για μια υπόθεση σχετικά με έναν τύπο που τον πυροβόλησαν 5...μην κάνεις "wow", δεν πήγα στον Κούγια, στον Χαράλαμπο από τη Θήβα πήγα.
Ας μην ξεφεύγω, ο Μπάμπης μου (γιατί τον υιοθέτησα μιας και είναι η μούσα μου), όπως προείπα φωνακλάς, ανύπαντρος (διότι και αυτό πρόλαβε να μου πει) και πολύ έξυπνος μιας και τους δικαστές εκείνος όπως είπε τους ορίζει και την εισαγγελία χεσμένη την έχει.
-"Σαν εμένα δεν υπάρχει άλλος, με ακούς, εγώ είμαι πιο έξυπνος από αυτά τα ραμολιμέντα, τα απολειφάδια, εγώ έχω εισόδημα 600.000 ευρώ φέτος, αυτοί τί να μου πουν (αν έχεις τέτοιο εισόδημα, μόνο αυτοί τί να σου πουν??), τσίριζε μέσα στα αφτιά μου και με κοιτούσε με ένας μένος λες και αγόρευε στο χωριό του. Κυρία εγώ αγέρωχη, παιχνίδι θέλεις και να φούμαρα σκέφτηκα από μέσα μου και έκανα ότι μου υπαγόρευε ο νους μου εκείνη τη στιγμή...
-"Μα Κύριε Χαράλαμπε, εσείς φαίνεστε έξυπνος, άσε που ένας μαθηματικός τετραγωνίζει τον κύκλο ενώ οι νομικοί που παν τα τέσσερα δεν ξέρουν"...μόνο χειροκρότημα δεν έριξε ο αόρατος σκηνοθέτης μου εκείνη τη στιγμή, αφού τα μάτια του Μπάμπη έλαμψαν ενώ το στόμα του (αχ Παναγίτσα μου ξανά και ξανά) σχημάτισε ένα ελαφρύ χαμόγελο και απο τα συμφραζόμενα (μιας και είχε τη χάρη να κόβει τις λέξεις όπως είπα) κατάλαβα ότι χάρηκε για την άποψη μου.
Για να μην στα πολυλογώ, μου εξιστόρισε ακόμα και πως βρίστηκε με μια νέα υπάλληλο στα δικαστήρια, η οποία τόλμησε να ζητήσει την ταυτότητα του για κάποια αντίγραφα μιας δικογραφίας, το άκρον άωτον έτσι? Που πας κυρά μου, σε ποιον ζητάς ταυτότητα, σε μένα???, για ακόμα μια φορά βρόντηξε.
Τελικά, η θέση παρέμεινε κενή, να πω δόξα τον Θεό ή και τον Αλλάχ??, αλλά ο Μπάμπης θα ταλαιπωρούσε ακόμα λίγες κυρίες που ελπίζω να ευχαριστηθούν τη γνωριμία μαζί του όσο και εγώ..
Εν τέλει, η εμπειρία μου με τον Μπάμπη, μου θύμισε πόσο τρελοί φαινόμαστε ή γινόμαστε, γιατί δεν το έχουμε αυτό το προσόν μόνο ως κουλτούρα αλλά και ως Έλληνες, ημίτρελοι παιδί μου. Ο Μπάμπης, ήθελε ακροατήριο και φυσικά το πήρε, όχι όμως άλλο κάρβουνο...λυπηθείτε με!!!
**Τα γαλλικά στο τέλος κατάλαβα γιατί τα ήθελε...εύγλωττος στην περιγραφή όσων έκανε, μάλλον ήθελε και λεξικό...
Κλείσαμε τηλεφωνικώς το ραντεβού μας ένα απογευματάκι, επιβεβαίωσα το ραντεβού 5 ώρες νωρίτερα (μη μας πουν και αντιεπαγγελματίες) και κατευθύνθηκα στον τόπο του "εγκλήματος".
Ανέβηκα 5 ορόφους με τα σκαλιά γιατί το ασανσέρ* έχρηζε επισκευής ...μην πω αντικατάστασης...ορθάνοιχτη η πόρτα και μια φωνή αρκετά βροντερή μου έπαιρνε τα αφτιά. Έκανα να μπω και αντίκρισα ένα χάος παντού, πεταμένα χαρτιά ακόμα και στον υποτιθέμενο καναπέ που υποδέχονταν τους επισκέπτες.
Η φωνή, ακόμα πιο βροντερή, φωνακλάς θα έλεγα καλύτερα, σταμάτησε για δευτερόλεπτα, τον είδα που με κοίταξε και μου έκανε νόημα να περάσω...όχου Παναγίτσα μου στο στόμα του λύκου οδεύω..
Μαλλί καρέ, ελαφρώς νωπό και λαδωμένο (ίσως υπήρχε θέμα με το μπάνιο),μούσια ελαφρώς ατημέλητα, κίτρινο πουκάμισο τσίτα φορεμένο, πιθανόν 2 νούμερα μικρότερο, γραβάτα τρικολόρε, με σχέδια δύσκολα ακόμα και στην όψη και φυσικά το all time classic ανεβασμένο παντελόνι μέχρι κάτω από το στήθος, με μια ζώνη τόσο λεπτή...όσο η μεσούλα του (μου περισσεύει η ειρωνεία όπως κατάλαβες).
Μιλούσε στο τηλέφωνο ο Χαράλαμπος για μια υπόθεση σχετικά με έναν τύπο που τον πυροβόλησαν 5...μην κάνεις "wow", δεν πήγα στον Κούγια, στον Χαράλαμπο από τη Θήβα πήγα.
Ο Χαράλαμπος που λες, μαθηματικός στο επάγγελμα, κατ'ανάγκην για την άτιμη την κοινωνία έπεσε στο δικηγορικό θώκο, υποστηριζόμενος όπως είπε την περιουσία του. Μεγαλοεισοδηματίας από τους λίγους ακόμα Αθηναίους (αλί αλί και τρεις αλί που βρήκε τα λεφτά...χάθηκε χρυσέ μου να πάρεις και μια καθαρίστρια?). Μεγάλος δικηγόρος κατά πως είπε και φυσικά το ίδιο υποστήριξε και ο φίλος του, ωπ ξέχασα να σας συστήσω τον Μιχαλάκη, ετών μάλλον ξεχασμένων, κιλών λιπόβαρων αφού θα ήταν σίγουρα 40 κιλά και μεξικάνος, μη γελάς, δεν ήταν Μεξικάνος...αλλά μεξικάνος, φορούσε ένα μεξικάνικο καπέλο, ίσως για να του προσθέτει κιλά, ποιος ξέρει... καθισμένος σε μια μεγάλη πολυθρόνα, συμφωνούσε και συναινούσε σε ότι και αν έλεγε ο Χαράλαμπος (ας τον λέω Μπάμπη...μου ταιριάζει πιο πολύ ακόμα και με την προφορά του, αφού τις μισές λέξεις από όσες άκουσα, τις έκοβε στη μέση, μάλλον τον ενοχλούσαν...). Ο Μιχαλάκης λοιπόν, μου θύμισε την παιδική σειρά του MTV "Beavis and Butt-Head" αν έχεις υπόψη σου, όπου όταν έκοβε ο ένας, έραβε ο άλλος..
Ας μην ξεφεύγω, ο Μπάμπης μου (γιατί τον υιοθέτησα μιας και είναι η μούσα μου), όπως προείπα φωνακλάς, ανύπαντρος (διότι και αυτό πρόλαβε να μου πει) και πολύ έξυπνος μιας και τους δικαστές εκείνος όπως είπε τους ορίζει και την εισαγγελία χεσμένη την έχει.
-"Σαν εμένα δεν υπάρχει άλλος, με ακούς, εγώ είμαι πιο έξυπνος από αυτά τα ραμολιμέντα, τα απολειφάδια, εγώ έχω εισόδημα 600.000 ευρώ φέτος, αυτοί τί να μου πουν (αν έχεις τέτοιο εισόδημα, μόνο αυτοί τί να σου πουν??), τσίριζε μέσα στα αφτιά μου και με κοιτούσε με ένας μένος λες και αγόρευε στο χωριό του. Κυρία εγώ αγέρωχη, παιχνίδι θέλεις και να φούμαρα σκέφτηκα από μέσα μου και έκανα ότι μου υπαγόρευε ο νους μου εκείνη τη στιγμή...
-"Μα Κύριε Χαράλαμπε, εσείς φαίνεστε έξυπνος, άσε που ένας μαθηματικός τετραγωνίζει τον κύκλο ενώ οι νομικοί που παν τα τέσσερα δεν ξέρουν"...μόνο χειροκρότημα δεν έριξε ο αόρατος σκηνοθέτης μου εκείνη τη στιγμή, αφού τα μάτια του Μπάμπη έλαμψαν ενώ το στόμα του (αχ Παναγίτσα μου ξανά και ξανά) σχημάτισε ένα ελαφρύ χαμόγελο και απο τα συμφραζόμενα (μιας και είχε τη χάρη να κόβει τις λέξεις όπως είπα) κατάλαβα ότι χάρηκε για την άποψη μου.
Για να μην στα πολυλογώ, μου εξιστόρισε ακόμα και πως βρίστηκε με μια νέα υπάλληλο στα δικαστήρια, η οποία τόλμησε να ζητήσει την ταυτότητα του για κάποια αντίγραφα μιας δικογραφίας, το άκρον άωτον έτσι? Που πας κυρά μου, σε ποιον ζητάς ταυτότητα, σε μένα???, για ακόμα μια φορά βρόντηξε.
Τελικά, η θέση παρέμεινε κενή, να πω δόξα τον Θεό ή και τον Αλλάχ??, αλλά ο Μπάμπης θα ταλαιπωρούσε ακόμα λίγες κυρίες που ελπίζω να ευχαριστηθούν τη γνωριμία μαζί του όσο και εγώ..
Εν τέλει, η εμπειρία μου με τον Μπάμπη, μου θύμισε πόσο τρελοί φαινόμαστε ή γινόμαστε, γιατί δεν το έχουμε αυτό το προσόν μόνο ως κουλτούρα αλλά και ως Έλληνες, ημίτρελοι παιδί μου. Ο Μπάμπης, ήθελε ακροατήριο και φυσικά το πήρε, όχι όμως άλλο κάρβουνο...λυπηθείτε με!!!
**Τα γαλλικά στο τέλος κατάλαβα γιατί τα ήθελε...εύγλωττος στην περιγραφή όσων έκανε, μάλλον ήθελε και λεξικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστώ που με διαβάζεις..